Όπως συμβαίνει και στη ζωή έτσι ακριβώς και στο σκι έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να ξεφύγεις από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα! Τότε είναι που οι σκιέρ ανά τον κόσμο παίρνουν τα χιονοπέδιλα ή το snowboard και αναζητούν μία από τις 5 πιο επικίνδυνες «κατηφόρες» στον κόσμο ή αλλιώς «μαύρες πίστες» ή «πίστες του διαβόλου»! Η προσέγγιση είναι εύκολη αλλά η κατάβαση μια δυσκολία την έχει… Κι αυτό, βέβαια, δεν το καταλαβαίνεις αμέσως, αλλά μόλις αρχίσουν τα πόδια να τρέμουν και οι χτύποι της καρδιάς φτάσουν στο… κόκκινο, τότε μπορείς να «απολαύσεις» την πιο τρομακτική και εντυπωσιακή συνάμα κατάβαση της ζωής σου.
1. La Chavanette, Avoriaz, Γαλλία
Είναι γνωστή και ως «το ελβετικό τείχος» – ένα όνομα που δεν λέει, βέβαια, τίποτα στους χομπίστες σκιέρ. Ωστόσο, όλοι όσοι βρεθούν στο χείλος αυτού του απότομου «γκρεμού» των 200 μέτρων, κατανοούν αμέσως τι σημαίνει: Ο άνεμος «σπάει» επάνω τους. «Μόνο για επαγγελματίες», αναγράφεται σε μια προειδοποιητική πινακίδα, στην αρχή της καθόδου. Οι αρχάριοι, που δεν φοβούνται τα προειδοποιητικά σημάδια, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, γιατί υπάρχουν συνεχείς «λακκούβες» με πυκνό χιόνι, ενώ ο πάγος μπορεί να τους στοιχίσει ακόμη και τη ζωή!
2. Dive Delirium, Sunshine Village, Καναδάς
«Παραλήρημα»! Η λέξη τα λέει όλα! Αυτή είναι η πιο απότομη πίστα στο βουνό Eye Goat αλλά και ένα από τα πλέον αγαπημένα μέρη των παράτολμων σκιέρ αυτού του κόσμου. Και πώς αλλιώς, άλλωστε, αφού η αδρεναλίνη ανεβαίνει επικίνδυνα τόσο από την κλίση αλλά και από τον υψηλό κίνδυνο των χιονοστιβάδων. Οι Αρχές δίνουν φάρους χιονοστιβάδας στους σκιέρ πριν από τη διαδρομή, ενώ η εν λόγω πίστα είναι μόνο για καλά εκπαιδευμένους.
3. Grand Couloir, Courchevel, Γαλλία
Το γνωστό θέρετρο της Courchevel, 650 χλμ μακριά από το Παρίσι, έχει γίνει ήδη το «talk of the town» στους απανταχού σκιέρ εξαιτίας της άριστης υποδομής που διαθέτει για το εν λόγω άθλημα, καλύπτοντας στο έπακρο αρχαρίους αλλά και προχωρημένους σκιέρ. Από το τελεφερίκ στη θέση La Saulire ξεκινά το πιο δύσκολο τμήμα της καθόδου στο Grand Couloir. Εάν δεν έχει χιονίσει για μία ή δύο εβδομάδες, η πίστα αυτή -στις πρώτες της στροφές τουλάχιστον- αποτελεί στην κυριολεξία μια δοκιμασία «επιβίωσης» για τους σκιέρ. Το δεύτερο μισό της καθόδου δεν απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες.
4. Couloir Corbet, Jackson Hole, Wyoming, ΗΠΑ
Την πίστα Corbet οφείλει κάθε «συνειδητοποιημένος» σκιέρ να την περάσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Το τελεφερίκ για το όρος Rendezvous σας αφήνει ακριβώς στην αρχή της καθόδου. Οι περισσότεροι -τουλάχιστον οι αρχάριοι- έρχονται ως εδώ, κοιτάζουν προς τα κάτω με δέος αλλά δεν τολμούν να προβούν σε κατάβαση. Γιατί αυτό που πρέπει κάποιος να ξεπεράσει είναι το πρώτο άλμα στην κορυφή της πίστας! Και υπάρχουν δύο τρόποι: Είτε κάνοντας άλμα προς τα αριστερά και μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους προς τα εμπρός για να μπεις στην απότομη στροφή, περνώντας από το μεγάλο βράχο, ή να κάνεις άλμα 6 μέτρων(!) πάνω από τα βράχια. Διαλέγεις και παίρνεις!
5. Valluga, St Anton, Αυστρία
Η πίστα έχει μια μικρή κλίση και συνήθως καλύπτεται με λεπτό χιόνι, ωστόσο, η «άνεση» της καθόδου είναι το λιγότερο… παραπλανητική, αφού καταλήγει σε μια άβυσσο. Πώς γίνεται αυτό; Είναι πολύ εύκολο ο σκιέρ να χάσει την αριστερή στροφή -λόγω φόβου ή απειρίας- και η περιπέτεια να λήξει στα βράχια! Αυστηρά μόνο για επαγγελματίες.
6. Tortin, Verbier, Ελβετία
Η επικινδυνότητα εδώ εξαρτάται από την κατάσταση της διαδρομής και το ύψος του χιονιού. Αν, για παράδειγμα, υπάρχει πολύ χιόνι, η δυσκολία της καθόδου δεν μπορεί να υπολογιστεί εξαρχής. Αν πάλι η χιονοκάλυψη είναι μικρή, τότε υπάρχει ο κίνδυνος του πάγου, που μπορεί να μετατρέψει την πίστα σε θανάσιμη… παγίδα!
Aπο Ευαγγελία Αναστασάκη
1. La Chavanette, Avoriaz, Γαλλία
Είναι γνωστή και ως «το ελβετικό τείχος» – ένα όνομα που δεν λέει, βέβαια, τίποτα στους χομπίστες σκιέρ. Ωστόσο, όλοι όσοι βρεθούν στο χείλος αυτού του απότομου «γκρεμού» των 200 μέτρων, κατανοούν αμέσως τι σημαίνει: Ο άνεμος «σπάει» επάνω τους. «Μόνο για επαγγελματίες», αναγράφεται σε μια προειδοποιητική πινακίδα, στην αρχή της καθόδου. Οι αρχάριοι, που δεν φοβούνται τα προειδοποιητικά σημάδια, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, γιατί υπάρχουν συνεχείς «λακκούβες» με πυκνό χιόνι, ενώ ο πάγος μπορεί να τους στοιχίσει ακόμη και τη ζωή!
2. Dive Delirium, Sunshine Village, Καναδάς
«Παραλήρημα»! Η λέξη τα λέει όλα! Αυτή είναι η πιο απότομη πίστα στο βουνό Eye Goat αλλά και ένα από τα πλέον αγαπημένα μέρη των παράτολμων σκιέρ αυτού του κόσμου. Και πώς αλλιώς, άλλωστε, αφού η αδρεναλίνη ανεβαίνει επικίνδυνα τόσο από την κλίση αλλά και από τον υψηλό κίνδυνο των χιονοστιβάδων. Οι Αρχές δίνουν φάρους χιονοστιβάδας στους σκιέρ πριν από τη διαδρομή, ενώ η εν λόγω πίστα είναι μόνο για καλά εκπαιδευμένους.
3. Grand Couloir, Courchevel, Γαλλία
Το γνωστό θέρετρο της Courchevel, 650 χλμ μακριά από το Παρίσι, έχει γίνει ήδη το «talk of the town» στους απανταχού σκιέρ εξαιτίας της άριστης υποδομής που διαθέτει για το εν λόγω άθλημα, καλύπτοντας στο έπακρο αρχαρίους αλλά και προχωρημένους σκιέρ. Από το τελεφερίκ στη θέση La Saulire ξεκινά το πιο δύσκολο τμήμα της καθόδου στο Grand Couloir. Εάν δεν έχει χιονίσει για μία ή δύο εβδομάδες, η πίστα αυτή -στις πρώτες της στροφές τουλάχιστον- αποτελεί στην κυριολεξία μια δοκιμασία «επιβίωσης» για τους σκιέρ. Το δεύτερο μισό της καθόδου δεν απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες.
4. Couloir Corbet, Jackson Hole, Wyoming, ΗΠΑ
Την πίστα Corbet οφείλει κάθε «συνειδητοποιημένος» σκιέρ να την περάσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Το τελεφερίκ για το όρος Rendezvous σας αφήνει ακριβώς στην αρχή της καθόδου. Οι περισσότεροι -τουλάχιστον οι αρχάριοι- έρχονται ως εδώ, κοιτάζουν προς τα κάτω με δέος αλλά δεν τολμούν να προβούν σε κατάβαση. Γιατί αυτό που πρέπει κάποιος να ξεπεράσει είναι το πρώτο άλμα στην κορυφή της πίστας! Και υπάρχουν δύο τρόποι: Είτε κάνοντας άλμα προς τα αριστερά και μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους προς τα εμπρός για να μπεις στην απότομη στροφή, περνώντας από το μεγάλο βράχο, ή να κάνεις άλμα 6 μέτρων(!) πάνω από τα βράχια. Διαλέγεις και παίρνεις!
5. Valluga, St Anton, Αυστρία
Η πίστα έχει μια μικρή κλίση και συνήθως καλύπτεται με λεπτό χιόνι, ωστόσο, η «άνεση» της καθόδου είναι το λιγότερο… παραπλανητική, αφού καταλήγει σε μια άβυσσο. Πώς γίνεται αυτό; Είναι πολύ εύκολο ο σκιέρ να χάσει την αριστερή στροφή -λόγω φόβου ή απειρίας- και η περιπέτεια να λήξει στα βράχια! Αυστηρά μόνο για επαγγελματίες.
6. Tortin, Verbier, Ελβετία
Η επικινδυνότητα εδώ εξαρτάται από την κατάσταση της διαδρομής και το ύψος του χιονιού. Αν, για παράδειγμα, υπάρχει πολύ χιόνι, η δυσκολία της καθόδου δεν μπορεί να υπολογιστεί εξαρχής. Αν πάλι η χιονοκάλυψη είναι μικρή, τότε υπάρχει ο κίνδυνος του πάγου, που μπορεί να μετατρέψει την πίστα σε θανάσιμη… παγίδα!
Aπο Ευαγγελία Αναστασάκη
